خطبه صد و بیست و نهم:درباره پیمانه ها
وصف جامعه مسخ شده مسلمین. بندگان خدا! شما و آنچه از این دنیا آرزومندید، مهمانانى هستید که مدتى معین براى شما قرار داده شد، بدهکارانى هستید که مهلت کوتاهى در پرداخت آن دارید، و اعمال شما همگى حفظ مى شود، چه بسیارند تلاشگرانى که به جایى نرسیدند، و زحمتکشانى که زیان دیدند. در روزگارى هستید که خوبى در آن پشت کرده و مى گذرد، و بدى رویگردان شده، پیش مى تازد، و طمع شیطان در هلاکت مردم بیشتر مى گردد، هم اکنون روزگارى است که ساز و برگ شیطان تقویت شده، نیرنگ و فریبش همگانى گشته، و به دست آوردن شکار براى او آسان است، به هر سو مى خواهى نگاه کن! آیا جز فقیرى مى بینى که با فقر دست و پنجه نرم مى کند؟ یا ثروتمندى که نعمت خدا را کفران کرده و با بخل ورزیدن در ادا حقوق الهى، ثروت فراوانى گرد آورده است؟ یا سرکشى که گوش او از شنیدن پند و اندرزها کر است؟
عبرت گرفتن از دنیا کجایند خوبان و صالحان شما؟ کجایند آزادمردان و سخاوتمندان شما؟ کجایند پرهیزگاران در کسب و کار؟ کجایند پاکیزگان در راه و رسم مسلمانى؟ آیا جز این است که همگى رخت بستند و رفتند؟ و از این جهان پست و گذران و تیره کننده عیش و شادمانى گذشتند؟ مگر نه این است که شما وارث آنها بر جاى آنان تکیه زدید، و در میان چیزهایى بى ارزش قرار دارید که لبهاى انسان به نکوهش آن مى جنبد؟ تا قدر آنها را کوچک شمرده و براى همیشه یادشان فراموش گردد. پس در این نگرانیها باید گفت: (انا لله و انا الیه راجعون). فساد آشکار شد، نه کسى باقیمانده که کار زشت را دگرگون کند، و یا از نافرمانى و معصیت باز دارد، شما با چنین وضعى مى خواهید در خانه قدس الهى و جوار رحمت پروردگارى قرار گیرید؟ و عزیزترین دوستانش باشید؟ هرگز! خدا را نسبت به بهشت جاویدانش نمى توان فریفت، و جز با عبادت، رضایت او را نمى توان به دست آورد، نفرین بر آنان که امر به معروف مى کنند و خود ترک مى نمایند، و نهى از منکر دارند و خود مرتکب آن مى شوند.
