خطبه صد و بیست:درحکمیت
(پس از پذیرش (حکمیت) صفین، یکى از یاران گفت: ما را از حکمیت نهى فرمودى، سپس پذیرفتى و داور تعیین کردى، ما نمى دانیم کدام یک از این دو کار درست است؟ امام دست بر روى دست کوبید و با تاسف فرمود) علل شکست کوفیان و پذیرش (حکمیت) این سزاى کسى است که بیعت با امام خود را ترک گوید، و پیمان بشکند. به خدا سوگند! هنگامى که شما را به جنگ با معاویه فرا خواندم، خوشایندتان نبود، ولى خداوند خیر شما را در آن قرار داده بود، اگر مقاومت مى کردید، شما را راهنمائى مى کردم و اگر به انحراف مى رفتید شما را به راه راست برمى گرداندم، اگر سر باز مى زدید، دوباره شما را براى مبارزه آماده مى کردم، در آن صورت وضعیتى مطمئن داشتیم، اما دریغ، با کدام نیرو بجنگم؟ و به چه کسى اطمینان کنم؟ شگفتا، مى خواهم به وسیله شما بیماریها را درمان کنم ولى شما درد بى درمان من شده اید، کسى را مى مانم که خار در پایش رفته و با خار دیگرى مى خواهد آن را بیرون کشد، در حالى که مى داند خار در تن او بیشتر شکند و بر جاى ماند، خدایا! پزشکان این درد مرگبار به جان آمده، و آبرسان این شوره زار ناتوان شده است.
وصف یاران شهیدى که وفادار بودند کجا هستند مردمى که به اسلام دعوت شده و پذیرفتند، قرآن تلاوت کردند و معانى آیات را شناختند، به سوى جهاد برانگیخته شده چونان شترى که به سوى بچه خود روى آورد شیفته جهاد گردیدند، شمشیرها از نیام برآوردند، و گرداگرد زمین را گروه گروه، صف به صف، احاطه نمودند، بعضى شهید، و برخى نجات یافتند. هیچگاه از زنده ماندن کسى در میدان جنگ شادمان نبودند، و در مرگ شهیدان نیازى به تسلیت نداشتند، از گریه هاى طولانى از ترس خدا، چشمهایشان ناراحت، و از روزه دارى فراوان، شکمهایشان لاغر و به پشت چسبیده بود، لبهایشان از فراوانى دعا خشک، و رنگهاى صورت از شب زنده داریها زرد، و بر چهره هایشان غبار خشوع و فروتنى نشسته بود، آنان برادران من هستند که رفته اند، و بر ماست که تشنه ملاقاتشان باشیم، و از اندوه فراقشان انگشت حسرت به دندان گیریم. هشدار از فریبکارى شیطان همانا شیطان، راههاى خود را به شما آسان جلوه مى دهد، که گره هاى محکم دین شما را یکى پس از دیگرى بگشاید، و بجاى وحدت و هماهنگى، بر پراکندگى شما بیفزاید، از وسوسه و زمزمه و فریبکارى شیطان روى گردانید، و نصیحت آن کس را که خیرخواه شماست گوش کنید، و به جان و دل بپذیرید.
