خطبه صد و دوم:در تشویق به زهد
روش برخورد با دنیا اى مردم! به دنیا چونان زاهدان رویگردان از آن، بنگرید، به خدا سوگند! دنیا به زودى ساکنان خود را از میان مى برد، و رفاه زدگان ایمن را به درد مى آورد، آنچه از دست رفت و پشت کرده هیچگاه برنمى گردد، و آینده به روشنى معلوم نیست تا در انتظارش باشند. شادى و سرور دنیا با غم و اندوه آمیخته، و توانایى انسان به ضعف و سستى مى گراید، زیباییها و شگفتیهاى دنیا شما را مغرور نسازد، زیرا زمان کوتاهى دوام ندارد.
خدا بیامرزد کسى را که به درستى فکر کند، و پند گیرد، و آگاهى یابد، و بینا شود، پس به زودى خواهید دانست که آنچه از دنیا وجود داشت از آن چیزى نمانده، و آنچه از آخرت است جاویدان خواهد ماند، هر چیز که به شمارش آید پایان پذیرد، و هر چه انتظارش مى کشیدید خواهد آمد، و آن چه آمدنى است نزدیک باشد ارزش عالم و بى ارزشى جاهل دانا کسى است که قدر خود را بشناسد، و در نادانى انسان این بس که ارزش خویش نداند. دشمن رویترین افراد نزد خدا کسى که خدا او را به حال خود واگذاشته تا از راه راست منحرف گردد، و بدون راهنما برود، اگر به محصولات دنیا دعوت شود تا مرز جان تلاش کند اما چون به آخرت و نعمتهاى گوناگونش دعوت شود، سستى ورزد، گویا آنچه براى آن کار مى کند بر او واجب و آنچه نسبت به آن کوتاهى و تنبلى مى کند، لزومى ندارد.
سخنى از آینده و این روزگارى است که جز مومن بى نام و نشان از آن رهایى نیابد، در میان مردم است او را نشناسند، و در میان جمعیت که نباشد کسى سراغ او را نگیرد، آنها چراغهاى هدایت، و نشانه هاى رستگاریند، نه فتنه انگیزند و اهل فساد، و نه سخنان دیگران و زشتى این و آن را به مردم رسانند، خدا درهاى رحمت را به روى آنان باز کرده و سختى عذاب خویش را از آنان گرفته است. اى مردم! به زودى زمانى بر شما خواهد رسید که اسلام چونان ظرف واژگون شده، آنچه در آن بود ریخته مى شود اى مردم! خداوند به شما ظلم نخواهد کرد و از این جهت تامین داده است اما هرگز شما را ایمن نساخت که آزمایش نفرماید، چه این سخن از آن ذات برتر است که فرمود: در جریان نوح پیامبر نشانه هائى است و ما مردم را مى آزماییم (مومنون، آیه 30( (هدف امام از جمله (کل مومن نوبه) یعنى گمنام و ناشناخته مى باشند و جمله (المساییح) که جمع مسایح مى باشد کسى است که در میان مردم و غیبت کردن و گناه و فساد سرگرم است و کلمه (المذاییع) که جمع مذیاع است کسى است که چون حرف زشتى را بشنود رواج مى دهد و (البذر) جمع بذور کسى است که بسیار نادان و بیهوده گو مى باشد)
