خطبه نود و هشتم:در گریز از دنیا
خدا را بر نعمتهایى که عطا فرمود ستایش مى کنیم و در کارهاى خود از او یارى مى جوییم، از او سلامت در دین را خواهانیم آنگونه که تندرستى بدن را از او درخواست داریم پرهیز از دنیاپرستى اى بندگان خدا، شما را به ترک دنیایى سفارش مى کنم که شما را رها مى سازد، گرچه شما جدایى از آن را دوست ندارید، دنیایى که بدنهاى شما را کهنه و فرسوده مى کند با اینکه دوست دارید همواره تازه و پاکیزه بمانید.
شما و دنیا به مسافرانى مانید که تا گام در آن نهاده، احساس دارند به پایان راه رسیدند، و تا قصد رسیدن به نشانى کرده اند، گویا بدان دست یافتند، در حالى که تا رسیدن به هدف نهایى هنوز فاصله هاى زیادى است. چگونه مى تواند به مقصد رسد کسى که روز معینى در پیش دارد؟ و از آن تجاوز نخواهد کرد! مرگ به سرعت او را مى راند، و عوامل مختلف او را برخلاف خواسته خود از دنیا جدا مى سازند. روش برخورد با دنیا پس در عزت و ناز دنیا بر یکدیگر پیشى نگیرید، و فریب زینتها و نعمتها را نخورید و مغرور نشوید، و از رنج و سختى آن ننالید، و ناشکیبا نباشید، زیرا عزت و افتخارات دنیا پایان مى پذیرد، و زینت و نعمتهایش نابود مى گردد، و رنج و سختى آن تمام مى شود، و هر مدتى و مهلتى در آن به پایان مى رسد، و هر موجود زنده اى به سوى مرگ مى رود آیا نشانه هایى از زندگى گذشتگان که برجا مانده شما را از دنیاپرستى باز نمى دارد؟ اگر خردمندید!! آیا در زندگانى پدران شما آگاهى و عبرت آموزى نیست؟ مگر نمى بینید که گذشتگان شما باز نمى گردند؟ و فرزندان شما باقى نمى مانند؟ مگر مردم دنیا را نمى نگرید که در گذشت شب و روز حالات گوناگونى دارند؟ یکى مى میرد و بر او مى گریند، و دیگرى باقیمانده به او تسلیت مى گویند، یکى دیگر بر بستر بیمارى افتاده دیگرى به عیادت او مى آید، و دیگرى در حال جان کندن است، و دنیاطلبى در جستجوى دنیاست که مرگ او را درمى یابد، و غفلت زده اى که مرگ او را فراموش نکرده است، و آیندگان نیز راه گذشتگان را مى پویند. به هوش باشید، مرگ را که نابودکننده لذتها و شکننده شهوتها و قطع کننده آرزوهاست، به هنگام تصمیم بر کارهاى زشت، به یاد آورید، و براى انجام واجبات، و شکر در برابر نعمتها و احسان بى شمار الهى، از خدا یارى خواهید.
