خطبه نود و دوم:خبر از فتنه
ویژگیهاى علمى و سیاسى امام على (ع) پس از حمد و ستایش پروردگار، اى مردم! من بودم که چشم فتنه را کندم، و جز من هیچ کس جرات چنین کارى را نداشت، آنگاه که امواج سیاهیها بالا گرفت و به آخرین درجه شدت خود رسید، پس از من بپرسید پیش از آنکه مرا نیابید سوگند به خدایى که جانم در دست اوست، نمى پرسید از چیزى که میان شما تا روز قیامت مى گذرد، و نه از گروهى که صد نفر را هدایت یا گمراه مى سازد، جز آنکه شما را آگاه مى سازم و پاسخ مى دهم.
و از آنکه مردم را بدان مى خواند، و از آنکه رهبریشان مى کند، و آنکه آنان را مى راند، و آنجا که فرود مى آیند، و آنجا که بار گشایند، و آنکه از آنها کشته شود، و آنکه بمیرد، خبر مى دهم، آن روز که مرا از دست دادید، و نگرانیها و مشکلات بر شما باریدن گرفت، بسیارى پرسش کنندگان به حیرت فرو رفته مى گویند، سرانجام چه خواهد شد؟ که گروه بسیارى از مسوولان از پاسخ دادن فرو مانند خبر از فتنه هاى آینده این حوادث هنگامى رخ نشان مى دهد که جنگ در میان شما طولانى شود، و دنیا چنان بر شما تنگ گردد که ایام بلا را طولانى پندارید، تا روزى که خداوند پرچم فتح و پیروزى را براى باقیمانده نیکان شما به اهتزاز درآورد (زمان ظهور حضرت حجت عجل الله تعالى فرجه الشریف) فتنه ها آنگاه که روى آورند با حق شباهت دارند، و چون پشت کنند حقیقت چنانکه هست، نشان داده مى شود، فتنه ها چون مى آیند شناخته نمى شوند، و چون مى گذرند، مورد شناسایى قرار مى گیرند، فتنه ها چون گردبادها مى چرخند، از همه جا عبور مى کنند، در بعضى از شهرها حادثه مى آفرینند و از برخى شهرها مى گذرند. خبر از فتنه هاى بنى امیه آگاه باشید همانا ترسناکترین فتنه ها در نظر من، فتنه بنى امیه بر شما است، فتنه اى کور و ظلمانى که سلطه اش همه جا را فرا گیرد و بلاى آن دامنگیر نیکوکاران است، هر کس آن فتنه ها را بشناسد نگرانى و سختى آن دامنگیرش گردد، و هر کس که فتنه ها را نشانسد، حادثه اى براى او رخ نخواهد داد. به خدا سوگند! بنى امیه بعد از من براى شما زمامداران بدى خواهند بود، آنان چونان شتر سرکشى که دست به زمین کوبد و لگد زند و با دهان گاز گیرد و از دوشیدن شیر امتناع ورزد، با شما چنین برخوردى دارند، و از شما کسى باقى نگذارند، جز آن کس که براى آنها سودمند باشد یا آزارى بدانها نرساند، و بلاى فرزندان امیه، بر شما طولانى خواهد ماند، چندان که یارى خواستن شما از ایشان چون یارى خواستن بنده از مولاى خویش، یا تسلیم شده از پیشواى خود مى ماند. فتنه هاى بنى امیه پیاپى با چهره اى زشت و ترس آور، و ظلمتى با تاریکى عصر جاهلیت، بر شما فرود مى آید، نه نور هدایتى در آن پیدا، و نه پرچم نجاتى در آن روزگاران به چشم مى خورد. سرانجام تلخ و دردناک بنى امیه ما اهل بیت پیامبر (ع) از آن فتنه ها در امانیم و مردم را بدان نمى خوانیم، سپس خدا فتنه هاى بنى امیه را براندازد، و از شما جدا سازد مانند جدا شدن پوست از گوشت، که با دست قصابى انجام پذیرد، خدا با دست افرادى، خوارى و ذلت را به فرزندان امیه مى چشاند که به سختى آنها را مى رانند، و جام تلخ بلا و ناراحتى و مصیبت را در کامشان مى ریزند، و جز شمشیر چیزى به آنها نخواهند داد، و جز لباس ترس بر آنها نپوشانند، در آن هنگام، قریش دوست دارد آنچه در دنیاست بدهد تا یک بار مرا بنگرد، گرچه لحظه کوتاهى به اندازه کشتن شترى باشد، تا با اصرار چیزى را بپذیرم که امروز پاره اى از آن را مى خواهم نمى دهند.
