خطبه هشتاد و ششم:موعظه یاران
اى بندگان خدا! همانا بهترین و محبوبترین بنده نزد خدا، بنده اى که خدا او را در پیکار با نفس یارى داده است، آن کس که جامه زیرین او اندوه، و لباس رویین او ترس از خداست، چراغ هدایت در قلبش روشن شده و وسائل لازم براى روزى او فراهم آمد، دوریها و دشواریها را بر خود نزدیک و آسان ساخته است. حقایق دنیا را با چشم دل نگریسته، همواره به یاد خدا بوده و اعمال نیکو، فراوان انجام داده است، از چشمه گواراى حق سیراب گشته، سرچشمه اى که به آسانى به آن رسید و از آن نوشیده سیراب گردید.
از راه هموار و راست قدم برداشته، پیراهن شهوات را از تن بیرون کرد، و جز یک غم، از تمام غمها خود را مى رهاند، و از صف کوردلان و مشارکت با هواپرستان خارج شده، کلید بازکننده درهاى هدایت شد و قفل درهاى گمراهى و خوارى گردید، راه هدایت را با روشندلى دید، و از همان راه رفت، و نشانه هاى آن را شناخت و از امواج سرکش شهوات گذشت. به استوارترین دستاویزها و محکمترین طنابها چنگ انداخت، چنان به یقین و حقیقت رسید که گویى نور خورشید بر او تابید، در برابر خداوند خود را بگونه اى تسلیم کرد که هر فرمان او را انجام مى دهد و هر فرعى را به اصلش باز مى گرداند، چراغ تاریکیها، و روشنى بخش تیرگیها، کلید درهاى بسته و برطرف کننده دشواریها، و راهنماى گمراهان در بیابانهاى سرگردانى است. سخن مى گوید، خوب مى فهماند، سکوت کرده به سلامت مى گذرد، براى خدا اعمال خویش را خالص کرده آنچنان که خدا پذیرفته است، از گنجینه هاى آیین خدا و ارکان زمین است. خود را به عدالت واداشته و آغاز عدالت او آنکه هواى نفس را از دل بیرون رانده است، حق را مى شناساند و به آن عمل مى کند، کار خیرى نیست مگر که به آن قیام مى کند، و در هیچ جا گمان خیرى نبرده جز آنکه به سوى آن شتافت. اختیار خود را به قرآن سپرده، و قرآن را راهبر و پیشواى خود قرار داده است، هر جا که قرآن بار اندازد فرود آید، و هر جا که قرآن جاى گیرد مسکن گزیند.
