خطبه هشتاد و چهارم:در توحید و موعظه
خداشناسى. و گواهى مى دهم که خدایى نیست جز خداى یکتا، آغاز اوست که پیش از او چیزى نیست، و پایان همه اوست که بى نهایت است، پندارها براى او صفتى نمى توانند فراهم آورند، و عقلها از درک کیفیت او درمانده اند، نه جزئى براى او مى توان تصور کرد و نه تبعیض پذیر است و نه چشمها و قلبها مى توانند او را به درستى فرا گیرند.
ضرورت پندپذیرى اى بندگان خدا! از عبرتهاى سودمند پند پذیرید، و از آیات روشنگر عبرت آموزید. و از آنچه با بیان رسا شما را ترسانده، بپرهیزید، و از یادآوریها و اندرزها سود ببرید، آن چنان که گویا چنگال مرگ در پیکر شما فرورفته، و رشته آرزوها و دلبستگیها قطع گردیده و سختیهاى مرگ و آغاز حرکت به سوى قیامت به شما هجوم آورده است. آن روز که (همراه هر کسى گواه و سوق دهنده اى است) سوق دهنده که تا صحنه رستاخیز او را مى کشاند، و شاهدى که بر اعمال او گواهى مى دهد. (و قسمتى از این خطبه) وصف بهشت در بهشت، درجاتى از یکدیگر برتر، و جایگاه گوناگون و متفاوت وجود دارد که نعمتهایش پایان ندارد، و ساکنان آن هرگز خارج نگردند، ساکنان بهشت جاوید، هرگز پیر و فرسوده نگردند، و گرفتار شدائد و سختیها نخواهند شد.
