خطبه پنجاه و سوم:در مساله بیعت

وصف روز بیعت مردم همانند شتران تشنه اى که به آب نزدیک شده، و ساربان رهاشان کرده، و عقال (پاى بند) از آنها گرفته، بر من هجوم آوردند و به یکدیگر پهلو مى زدند، فشار مى آوردند، چنان که گمان کردم مرا خواهند کشت، یا بعضى به وسیله بعض دیگر مى میرند و پایمال مى گردند. پس از بیعت عمومى مردم، مسئله جنگ با معاویه را ارزیابى کردم، همه جهات آن را سنجیدم تا آن که مانع خواب من شد، دیدم چاره اى جز یکى از این دو راه ندارم. یا با آنان مبارزه کنم، و یا آنچه را که محمد (ص) آورده، انکار نمایم، پس به این نتیجه رسیدم که، تن به جنگ دادن آسانتر از تن به کیفر پروردگار دادن است، و از دست دادن دنیا آسانتر از رها کردن آخرت است.