خطبه صد و سی و دوم:در پارسایى در دنیا
ستایش پروردگار خدا را ستایش مى کنیم بر آنچه گرفته، و بخشیده، بر نعمتهایى که عطا کرد و آزمایشهایى که انجام داد، خداوندى که بر هر چیز پنهانى آگاه و در باطن هر چیزى حضور دارد، به آنچه در سینه هاست آگاه و بر آنچه دیده ها دزدانه مى نگرد داناست، و گواهى مى دهم که خدا یکى و جز او خدایى نیست، و گواهى مى دهم که حضرت محمد (ص) برگزیده و فرستاده اوست، آن گواهى که با او درون و بیرون، قلب و زبان، هماهنگ باشد.
یاد مرگ. به خدا سوگند! اینکه مى گویم بازى نیست، جدى و حقیقت است، دروغ نیست، و آن چیزى جز مرگ نیست، که بانگ دعوت کننده اش رسا، و به سرعت همه را میراند، پس انبوه زندگان، و طرفداران، تو را فریب ندهند، همانا گذشتگان را دیدى که ثروتها اندوختند و از فقر و بیچارگى وحشت داشتند، و با آرزوهاى طولانى فکر مى کردند در امانند، و مرگ را دور مى پنداشتند، دیدى چگونه مرگ بر سرشان فرود آمد؟ و آنان را از وطنشان بیرون راند؟ و از خانه امن کوچشان داد؟ که به چوبه تابوت نشستند، و مردم آن را دست به دست مى کردند؟ و بر دوش گرفته و با سرانگشت خویش نگاه مى داشتند؟ آیا ندیدید آنان را که آرزوهاى دور و دراز داشتند، و کاخهاى استوار مى ساختند، و مالهاى فراوان مى اندوختند؟ چگونه خانه هایشان گورستان شد؟ و اموال جمع آورى شده شان تباه و پراکنده و از آن وارثان گردید؟ و زنان آنها با دیگران ازدواج کردند؟ نه مى توانند چیزى به حسنات بیفزایند و نه از گناه توبه کنند! تقوى و روش برخورد با دنیا کسى که جامه تقوا بر قلبش بپوشاند، کارهاى نیکوى او آشکار شود، و در کارش پیروز گردد، پس در به دست آوردن بهره هاى تقوا فرصت غنیمت شمارید، و براى رسیدن به بهشت جاویدان رفتارى متناسب با آن انجام دهید، زیرا دنیا براى زندگى همیشگى شما آفریده نشد، گذرگاهى است تا در آن زاد و توشه آخرت بردارید، پس با شتاب، آماده کوچ کردن باشید و مرکبهاى راهوار براى حرکت مهیا دارید.
