خطبه صد و بیست و چهارم:تعلیم یاران در کار جنگ
آموزش نظامى (تاکتیکهاى رزم انفرادى) زره پوشیده ها را در پیشاپیش لشگر قرار دهید، و آنها که کلاه خود ندارند، در پشت سر قرار گیرند، دندانها را در نبرد روى هم بفشارید، که تاثیر ضربت شمشیر را بر سر کمتر مى کند، در برابر نیزه هاى دشمن، پیچ و خم به خود دهید که نیزه ها را مى لغزاند و کمتر به هدف اصابت مى کند، چشمها را فرو خوابانید، که بر دلیرى شما مى افزاید، و دل را آرام مى کند، صداها را آهسته و خاموش سازید که سستى را مى زداید. پرچم لشگر را بالا دارید و پیرامون آن را خالى مگذارید و جز به دست دلاوران و مدافعان سرسخت خود نسپارید، زیرا آنان که در حوادث سخت ایستادگى مى کنند،از پرچمهاى خود بهتر پاسدارى مى نمایند و آن را در دل لشگر نگاه مى دارند، و از هر سو، از پیش و پس و اطراف، مراقب آن مى باشند، نه از آن عقب مى مانند که تسلیم دشمن کنند و نه از آن پیشى مى گیرند که تنها رهایش سازند.
هر کس باید برابر حریف خود بایستد و کار او را بسازد و به یارى برادر خود نیز بشتابد، و مبارزه با حریف خود را به برادر مسلمان خود وامگذارد که او در برابر دو حریف، قرار گیرد، حریف خود، و حریف برادرش آموزش معنوى سربازان بخدا سوگند! اگر از شمشیر دنیا فرار کنید از شمشیر آخرت سالم نمى مانید، شما بزرگان عرب و شرافتمندان برجسته اید، در فرار از جنگ، خشم و غضب الهى و ذلت همیشگى و ننگ جاویدان قرار دارد، فرارکننده بر عمر خود نمى افزاید. و بین خود و روز مرگش مانعى نخواهد کرد، کیست که شتابان و با نشاط با جهاد خویش به سوى خدا حرکت کند؟ چونان تشنه کامى که به سوى آب مى دود؟ بهشت در سایه نیزه هاى دلاوران است، امروز در هنگامه نبرد آنچه در دلها و سر زبانهاست آشکار مى شود، به خدا سوگند! که من به دیدار شامیان در میدان نبرد شیفته ترم تا آنان به بازگشت به خانه هاشان! که انتظار مى کشند. بار خدایا! اگر شامیان از حق روى گرداندند جمعشان را پراکنده، و در میانشان اختلاف و تفرقه بیفکن، و آنان را براى خطاکاریشان به هلاکت رسان. ضرورت جنگ بى امان براى شکست شامیان. همانا شامیان، بدون ضربت نیزه هاى پیاپى هرگز از جاى خود خارج نشوند، ضرباتى که بدنهایشان را سوراخ نماید، چنانکه وزش باد از این سو فرو شده بدان سو درآید، ضربتى که کاسه سر را بپراکند، و استخوانهاى بدن را خرد، و بازوها و پاها را قطع و به اطراف پخش کند، آنان دست برنمى دارند تا آنگاه که دسته هاى لشگر پیاپى بر آنان حمله کنند و آنها را تیرباران نمایند، و سواران ما هجوم آورند، و صفهایشان را در هم شکنند، و لشگرهاى عظیم، پشت سر لشگرهاى انبوه، آنها را تا شهرهایشان عقب برانند، و تا اسبها سرزمینشان را که روى در روى یکدیگر قرار دارد، و اطراف چراگاهایشان، و راههاى آنان را، زیر سم بکوبند. (در پاسخ خوارج که ماجراى حکمیت را نمى پذیرفتند فرمود)
