خطبه صد و بیست و پنجم:در رابطه با خوارج
علل پذیرش حکمیت در صفین. ما افراد را داور قرار ندادیم، تنها قرآن را به حکمیت (داورى) انتخاب کردیم (که آنها بر سر نیزه کرده و داورى آن را مى خواستند) این قرآن، خطى نوشته شده که میان دو جلد پنهان است، زبان ندارد تا سخن گوید، و نیازمند به کسى است که آن را ترجمه کند، و همانا انسانها مى توانند از آن سخن گویند، و هنگامى که شامیان ما را دعوت کردند تا قرآن را میان خویش داور گردانیم، ما گروهى نبودیم که به کتاب خداى سبحان پشت کنیم، در حالى که خداى بزرگ فرمود: (اگر در چیزى خصومت کردید آن را به خدا و رسول باز گردانید) باز گرداندن آن به خدا این است که سنت او را انتخاب کنیم، و باز گرداندن به پیامبر (ص) این است که سنت او را انتخاب کنیم، پس اگر از روى راستى به کتاب خدا داورى شود، ما از دیگر مردمان به آن سزاوارتریم، و اگر در برابر سنت پیامبر (ص) تسلیم باشند ما بدان اولى و برتریم، اما سخن شما که چرا میان خود و آنان براى حکمیت (داورى) مدت تعیین کردى؟ من این کار را کردم تا نادان خطاى خود را بشناسد، و دانا بر عقیده خود استوار بماند، و اینکه شاید در این مدت آشتى و صلح، خدا کار امت را اصلاح کند و راه تحقیق و شناخت حق باز باشد، تا در جستجوى حق شتاب نورزند، و تسلیم اولین فکر گمراه کننده نگردند.
سرزنش کوفیان و خوارج گمراه همانا برترین مردم در پیشگاه خدا کسى است که عمل به حق در نزد او دوست داشتنى تر از باطل باشد، هر چند از قدر او بکاهد و به او زیان رساند، و باطل به او سود رساند و بر قدر او بیفزاید، مردم! چرا حیران و سرگردانید؟ و از کجا به اینجا آورده شدید؟ آماده شوید براى حرکت به سوى شامیانى که از حق روى گرداندند و آن را نمى بینند، و به ستمگرى روى آورده حاضر به پذیرفتن عدالت نیستند، از کتاب خدا فاصله گرفتند، و از راه راست منحرف گشتند. افسوس اى کوفیان! شما وسیله اى نیستید که بشود به آن اعتماد کرد، و نه یاوران عزیزى که بتوان به دام آنها چنگ زد، شما بد نیروهایى در افروختن آتش جنگ هستید، نفرین بر شما. چقدر از دست شما ناراحتى کشیدم، یک روز آشکارا با آواز بلند شما را به جنگ مى خوانم و روز دیگر آهسته در گوش شما زمزمه دارم، نه آزادمردان راستگویى به هنگام فرا خواندن و نه برادران مطمئنى هستید که رازدار باشید.
