خطبه نود و نهم:درباره پیامبر و خاندان او
شناخت خدا ستایش خداوندى را سزاست که احسان فراوانش بر آفریده ها گسترده، و دست کرم او را براى بخشش گشوده است، او را بر همه کارهایش مى ستاییم، و براى نگهدارى حق الهى از او یارى مى طلبیم، و گواهى مى دهیم جز او خدایى نیست ویژگیهاى پیامبر (ص) و گواهى مى دهیم که محمد (ص) بنده و فرستاده اوست. او را فرستاد تا فرمان وى را آشکار و نام خدا را بر زبان راند. پس با امانت، رسالت خویش را به انجام رساند، و با راستى و درستى به راه خود رفت، و پرچم حق را در میان ما به یادگار گذاشت، هر کس از آن پیشى گیرد از دین خارج و آن کس که از آن عقب ماند هلاک گردد و هر کس همراهش باشد رستگار شود راهنماى این پرچم، با درنگ و آرامش سخن گوید، و دیر بپا خیزد، و آنگاه که برخاست سخت و چالاک، به پیش رود، پس چون در اطاعت او درآمدید، و او را بزرگ داشتید، مرگ فرا رسید و او را از میان شما برد، پس از او چندان که خدا خواهد زندگانى مى گذرانید تا آنکه خدا شخصى را برانگیزاند که شما را متحد سازد، و پراکندگى شما را جبران نماید.
مردم! به چیزى که نیامده دل نبندید، و از آنکه درگذشت مایوس نباشید، که آن پشت کرده اگر یکى از پاهایش بلغزد، و دیگرى برقرار باشد شاید هر دو پا به جاى خود برگشته و استوار ماند.
تدوام امامت تا ظهور امام زمان (ع) آگاه باشید، مثل آل محمد (ص) چونان ستارگان آسمان است، اگر ستاره اى غروب کند، ستاره دیگرى طلوع خواهد کرد (تا ظهور صاحب الزمان (ع)). گویا مى بینم در پرتو خاندان پیامبر (ع) نعمتهاى خدا بر شما تمام شده و شما به آنچه آرزو دارید رسیده اید.
