خطبه چهل و هشتم:هنگام لشکرکشى به شام

ضرورت آمادگى رزمى ستایش خداوند را سزاست، هر لحظه که شب فرا رسد، و پرده تاریکى فرو افتد. ستایش مخصوص پروردگارى است هر زمان که ستاره اى طلوع و غروب کند. ستایش خداوندى را سزاست که نعمتهاى او پایان نمى پذیرد، و بخششهاى او را جبران نتوان کرد. پس از ستایش پروردگار، پیشتازان لشگرم را از جلو فرستادم، و دستور دادم در کنار فرات توقف کنند، تا فرمان من به آنها برسد. زیرا تصمیم گرفتم از آب فرات بگذرم و به سوى جمعیتى از شما که در اطراف دجله مسکن گزیده اند رهسپار گردم و آنها را همراه شما بسیج نمایم، و از آنها براى کمک و تقویت شما یارى بطلبم (منظور امام از (ملطاط) آنجایى است که دستور توقف داد، (کنار فرات) که به کنار فرات یا دریا (ملطاط) هم مى گویند. و امام (ع) از کلمه (نطفه) آب فرات اراده کرده که شگفت آور است)