خطبه هیجدهم:نکوهش اختلاف عالمان
دعوایى نسبت به یکى از احکام اجتماعى نزد عالمى مى برند که با راى خود حکمى صادر مى کند، پس همان دعوى را نزد دیگرى مى برند که او درست برخلاف راى اولى، حکم مى دهد، سپس همه قضات نزد رییس خود که آنان را به قضاوت منصوب کرد، جمع مى گردند، او راى همه را بر حق مى شمارد!! مبانى وحدت امت اسلامى در صورتیکه خدایشان یکى، پیغمبرشان یکى، و کتابشان یکى است، آیا خداى سبحان، آنها را به اختلاف فرمود؟ که اطاعت کردند؟ یا آنها را از اختلاف پرهیز داد و معصیت خدا نمودند؟ آیا خداى سبحان، دین ناقصى فرستاد و در تکمیل آن از آنها استمداد کرده است؟ آیا آنها شرکاء خدایند که هر چه مى خواهند در احکام دین بگویند، و خدا رضایت دهد؟ آیا خداى سبحان، دین کاملى فرستاد پس پیامبر (ص) در ابلاغ آن کوتاهى ورزید؟ در حالى که خداى سبحان مى فرماید: (ما در قرآن چیزى را فروگذار نکردیم) و فرمود: (در قرآن بیان هر چیزى است) و یادآور شدیم که: بعض قرآن گواه بعض دیگر است و اختلافى در آن نیست. پس خداى سبحان فرمود: (اگر قرآن از طرف غیر خدا نازل مى شد اختلافات زیادى در آن مى یافتند) همانا قرآن داراى ظاهرى زیبا، و باطنى ژرف و ناپیداست، مطالب شگفت آور آن تمام نمى شود، و اسرار نهفته آن پایان نمى پذیرد، و در تاریکیها بدون قرآن بر طرف نخواهد شد
